-
1 ustać
-
2 ustać
2. perfnie móc \ustać na nogach [ze zmęczenia] sich +akk [vor Müdigkeit] nicht mehr auf den Beinen halten können -
3 geben
geben ['ge:bən] <gibt, gab, gegeben>I. vtjdm etw \geben dawać [ perf dać] komuś cośgibst du mir mal das Salz? [czy] podasz mi sól?jdm ein Zeichen \geben dać komuś znak[Milch] \geben dawać [mleko]Deutsch/Mathe \geben wykładać [język] niemiecki/matematykę9) ( bezahlen)was haben Sie dafür ge\geben? ile Pan za to zapłacił?1) ( vorhanden sein)es gibt... ( für Singular) jest...; ( für Plural) są...damals gab es noch kein Telefon wtedy nie istniały jeszcze telefonywas gibt's? co słychać?wann gibt es Essen? kiedy będzie jedzenie?IV. vr1) ( nachlassen)sich \geben ustać, przeminąćdas wird sich [bald] \geben to się [wkrótce] ułoży2) ( sich natürlich geben) zachowywać się swobodnie -
4 ustawać
vi (książk: kończyć się) aufhörennie \ustawać w wysiłkach in seinen Bemühungen nicht nachlassen -
5 aussetzen
aus|setzenI. vt2) ( preisgeben)jdn/etw einer Gefahr \aussetzen ( dat) narazić kogoś/coś na niebezpieczeństwoheftigen Vorwürfen ausgesetzt sein być wystawionym na ostrą krytykę3) ( festsetzen)6) ( bemängeln)an jdm/etw etw auszusetzen haben mieć komuś/czemuś coś do zarzuceniaII. vrsich einer Gefahr ( dat) \aussetzen narażać się na niebezpieczeństwoIII. vi1) ( pausieren) pauzować[beim Spiel] eine Runde \aussetzen opuścić kolejkę [w grze] -
6 legen
legen ['le:gən]I. vt1) (hin\legen)etw auf den Tisch \legen kłaść [ perf położyć] coś na stół2) ( betten)jdn ins Bett \legen kłaść [ perf położyć] kogoś do łóżka3) (ein\legen)4) (ver\legen) przekładać [ perf przełożyć]5) jdm nahe\legen etw zu tun radzić [ perf po-, do-], komuś coś zrobić, coś komuś sugerować [ perf za-]II. vr1) (hin\legen)sich ins Bett \legen kłaść [ perf położyć] się do łóżka2) ( sich senken auf)3) ( nachlassen)
См. также в других словарях:
ustać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o mętnych płynach: pozostając jakiś czas bez mieszania, uzyskać klarowność przez opadnięcie zanieczyszczeń, zawiesiny na dnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wino się ustało. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ustać — I dk, ustanę, ustaniesz, ustanie, ustań, ustał ustawać ndk IX, ustaję, ustajesz, ustaćwaj, ustaćwał 1. «przestać trwać, zakończyć się, urwać się, przeminąć» Ulewa, wiatr, śnieg ustaje. Stukanie do drzwi nie ustawało. Krwawienie ustało.… … Słownik języka polskiego
upić się [urżnąć się, zalać się]w sztok [w pestkę] — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo się upić, być bardzo pijanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś upił się, urżnął się, zalał się w sztok i nie może ustać na nogach. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słaniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, słaniać sięam się, słaniać sięa się, słaniać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} nie móc ustać na nogach: chwiać się, iść chwiejnym krokiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słaniać się z wycieńczenia, z głodu. Po całym dniu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostać — I dk, ostaćanę, ostaćaniesz, ostaćań, ostaćał ostawać ndk IX, ostaję, ostajesz, ostaćwaj, ostaćwał, przestarz. dziś gw. «zostać, pozostać» Ostań z Bogiem. ostać się ostawać się to samo, co ostać ostawać Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie,… … Słownik języka polskiego
sklarować — dk IV, sklarowaćruję, sklarowaćrujesz, sklarowaćruj, sklarowaćował, sklarowaćowany 1. «uczynić płyn klarownym; oczyścić z zawiesin, zanieczyszczeń» Sklarować galaretę. 2. żegl. «uporządkować, doprowadzić do porządku (np. zwinąć liny, żagle)»… … Słownik języka polskiego
ustawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, ustaję, ustaje, ustawaj {{/stl 8}}– ustać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, ustanę, ustanie, ustań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przestawać istnieć, dziać się, trwać; kończyć się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego